Vlaggetjesdag

Nieuwe haring wordt geproefd en het eerste vaatje voor veel geld geveild – voor het goede doel: zaterdag 18 juni is het Vlaggetjesdag. Maar in veel gezinnen is het vandaag al Vlaggetjesdag. De vlaggen hangen uit – met een schooltas eraan. Als de scholieren geslaagd zijn tenminste. Ook wij wachten met spanning op het verlossende telefoontje, met twee kinderen die eindexamen doen dit jaar. Voor wie dit allemaal nog niet genoeg is, is het zondag ook nog eens Vaderdag. Genoeg te vieren dus.

haringboot En al deze feestelijkheden hebben een andere aanleiding: de komst van iets nieuws, een geleverde prestatie en een algemeen eerbetoon. Kunnen we daar niet iets mee in onze trainingen en waarom zouden we dit doen?

Didactische redenen om (feest) te vieren zijn er zeker:

  • Het brengt ons in een goed humeur. Hierdoor komen endorfines vrij en die bevorderen het leren.
  • Het maakt ons creatief: door aanleidingen te zoeken om iets te vieren combinaties te maken met landelijke gebeurtenissen leggen we nieuwe verbindingen in de hersenen, en daardoor prikkelen we het brein en kunnen we dingen beter onthouden.
  • Het maakt ons actief: we kijken, voelen, hangen slingers op, en eten misschien een taartje – of een haring. Zowel activiteit als gebruik van de zintuigen verwennen het brein. Als beloning gaat het leren sneller, beter en blijft het geleerde langer hangen.

Hoe kunnen we de vlag uithangen?  

Slingers en ballonnen

Letterlijk door een feest te organiseren bij een jubileum, open dag of aan het einde van een opleiding. Maar we kunnen ook versieringen aanbrengen in een lokaal bijvoorbeeld rond feestelijke dagen als Halloween, Kerst of Koningsdag. Of misschien een slinger om een stoel van de deelnemer die toevallig jarig is tijdens jouw training of die net een nieuwe baan heeft gekregen. Misschien is het de tiende keer dat je een bepaalde training geeft binnen een organisatie, ook een feestje waard.hoera de vlag mag uit

Hapjes

Wat dacht je er van om eens een zak hartjes mee te nemen, bijvoorbeeld rond Valentijnsdag. Gewoon voor de gezelligheid. Maar het kan ook functioneel zijn, gekoppeld aan je trainingsinhoud. Bijvoorbeeld om de toon te zetten wanneer je trainingsonderwerp gaat over de kunst van aandacht geven. Bij een mindfulnesstraining kun je de deelnemers ook iets laten proeven, met aandacht uiteraard. Dan wordt het hapje een werkvorm.

Of je verdeelt de groep in subgroepen met iets lekkers. Zo liet een docent in opleiding ons naar eieren en paaskuikens zoeken en kregen we een bijbehorende opdracht. Het ging om een economieles.

Een andere hbo-docent liet ons de letters waaruit DNA-ketens zijn opgebouwd onthouden aan de hand van een zelfgemaakte CitroenGebak en AppelTaart, de letters waren CG en AT. Een eetbare vorm van klittenband aanbrengen.naambordjes

Juichen

Hebben je deelnemers iets gepresteerd en/of gepresenteerd? Dan kun je in plaats van droge feedback ook applaudisseren en juichen. En buigen, maar dat is voor degene die heeft opgetreden. Het klinkt mogelijk ‘over the top’ voor ons koele Nederlanders, maar wat meer enthousiasme kan wonderen doen.

Versierselen en decoraties

Deelnemers aan de ATD – een groot congres voor opleiders in Amerika dat jaarlijks in mei plaatsvindt, zijn vaak behangen met badges en vaantjes. Facilitators in ons eigen land leven zich nog wel eens uit met badges en gebruiken verschillende kleuren en versierselen. En ik geef winnende deelnemers (die een quiz/opdracht het beste tot een goed eind hebben gebracht) nog wel eens een medaille. Versiering als beloning dus.slinger

Ik ben benieuwd naar je reactie op dit artikel. Zou je een van deze dingen in praktijk brengen? Hoe ziet jouw Vlaggetjesdag eruit? Of wordt het te veel van het goede? Laat het weten in het commentaarveld hieronder en ontvang het artikel: Hoe het brein graag leert.

2 reacties

  1. Sandra op 21 juni 2016 om 16:28

    Dag Titia,

    Wat word ik blij als ik bovenstaande lees! NATUURLIJK v(ers)ier ik de trainingen!
    Figuurlijk, door bijvoorbeeld Engelse scones mee te nemen voor de deelnemers (mijn training gaat over verbinden met mensen – wat verbindt makkelijker dan voedsel uit het land waar je vandaan komt?).
    Maar ook letterlijk, door de deelnemers van de trainingen een certificaat uit te reiken na de derde trainingsdag. Hoeft niet, maar is wel leuk. Zeker in combinatie met een persoonlijk woordje over de deelnemer (“Ik heb het leuk gevonden dat je zo meegedacht hebt, dank” bijvoorbeeld, of: “Houd dat kritische vast, het is je kracht dat je verder kijkt dan een ander”).

    Professionals krijgen in de zorg veel workshops en trainingen aangeboden. Soms te veel. Op deze manier blijft het leuk EN blijven zowel de training als trainer hangen. Ook niet onbelangrijk 😉

    Dank voor je mails.

    Groet, Sandra



  2. Esther op 17 juni 2016 om 18:15

    Het is bijna weer Veteranendag, goed om onze veteranen jaarlijks op 29 juni te eren, mooi dat er in Nederland meer ruimte komt (zie ook de link hierboven).

    In Canada is het heel gewoon te juichen, te eren en te prijzen. Wat een voorrecht om een jaar lang de kritische Nederlandse kruideniermentaliteit te mogen ontberen.

    Tja het is heel on-Nederlands, maar wat meer positivisme als het gaat om prestaties en waardering zou Nederland (en haar economie) heel er goed doen. Dus houd vol Titia, en ga zo door

    Tot gauw, Esther